HOMEOPATHIE BIJ DIEREN

“Die nare nekpijn van Buster…”

Buster, engelse bulldog reu van 10 jaar oud
Buster, een engelse bulldog van 10 jaar oud, kwam met zijn beide baasjes bij me voor een homeopathisch consult in januari ’99. Buster had nl. al zo’n half jaar last van zijn nek. Zo vervelend zelfs, dat met de pijnstillers van de eigen dierenarts hij toch nog gilde van de pijn. Dit vonden zijn baasjes geen houdbare situatie meer (en Buster zelf ook niet), en met de dubbele dosis pijnstillers mocht het nog steeds niet baten. Buster bleef last houden. Dan maar eens homeopathisch proberen?

Anamnese
Aan Buster was ik meteen verknocht, al bij het eerste consult vond ik hem aardig, en hij mij ook geloof ik zo. Buster is een forse bull, die zo zijn eigenaardigheden heeft. Zeer eigenzinnig, lekker doen waar hij zelf zin in heeft (niet te veel!) en altijd in voor gezelligheid en een uitje (maar welke engelse bulldog heeft deze eigenschappen niet!). Toch heeft Buster voor mij zeer opvallende (en soms uiterst grappige) eigenschappen. Zo duwde hij als klein kereltje van amper 8 weken zijn zus al opzij, omdat hij alle aandacht wilde (“zo, hier ben ik”). Zeer geniepig gaat hij op de bank zitten (waar net die vervelende kat ligt), laat zich met zijn achterste heel stiekempjes zakken, om vervolgens de kat weg te drukken en zo voor zichzelf een keurig ligplaatsje te creëren! Als de beide baasjes op de bank knuffelen, kan hij er lekker overdreven tussen gaan zitten, en ga zo maar door. Kortom, Buster wil belangrijk gevonden worden en alle aandacht is welkom. Gelukkig vinden de baasjes Buster heel belangrijk, en vormen ze met z’n drieën echt een eenheid. Voor een homeopathisch werkend dierenarts is het dan ook een feest om met zo’n drie-eenheid te werken. Hoe meer de mensen me immers over hun huisdier kunnen vertellen, des te beter kom ik tot een totaalbeeld van de patiënt. En zo heb ik meer kans om het juiste homeopathische middel voor te schrijven.

Buster heeft voor mij nog een aantal andere opvallende kenmerken. Hij vindt zon heerlijk, bij onweer gaat hij blaffen, en hij heeft een hekel aan nat koud weer (m.n. sneeuw). Natte koude voeten, daar heeft hij de pest in! Soms kan hij op een vindingrijke manier aandacht vragen: hij houdt gewoon zijn adem in, wordt blauw, de baasjes schrikken, en hij krijgt zo toch zijn onvoorwaardelijke aandacht!!!! “Daar trappen ze elke keer weer in”, denkt Buster, en grinnikt nog eens na. Buster kan ook zo lekker zuchten, om aan te geven dat hij zich verveelt en wel weer wat anders wil. Je weet ook nooit wie er een scheet in de huiskamer laat, want Buster blaft dan altijd (waarom zou die dat doen??). Buster hield vroeger erg van melk en zoute haring, maar dat mag hij nu niet meer. Vanwege blaasstenen krijgt hij nu een speciaal dieet, om deze steenvorming te voorkomen. Verder heeft Buster af en toe last van tussenteenpuisten (bloedpuisten) die openknappen en plast hij sinds kort ‘s nachts in bed. Maar verder is Buster eigenlijk gezond. Op die vervelende nekpijn na dan….

In de spreekkamer laat Buster een fitte indruk achter. Hij is erg fors en groot voor een reu. Een koekje slaat hij niet af. Bewegen van zijn nek naar links doet pijn, hij geeft verzet en kan happen.

Analyse
Busters nekpijn kan mogelijk verband houden met klachten die op oudere leeftijd kunnen voorkomen. Bijv. een nekwervel met botnieuwvorming (artrose/spondylose) welke zo op het ruggemerg drukt wat pijn geeft; of een beginnende nekhernia met veel pijn (nekhernia = tussenwervelschijf in het halsgebied die op het ruggemerg drukt). In geval van Buster hebben we wel een bloedonderzoek gedaan. Een röntgenfoto hebben we achterwege gelaten, vanwege het feit dat dit nogal wat risico (narcose) met zich meebrengt voor een engelse bulldog op die leeftijd. Een eventuele operatie voor een nekhernia wilde de eigenaar niet meer, vandaar dat röntgenfoto’s maken ook niet zoveel meerwaarde biedt.

Therapie en reactie
Al gauw had ik een passend homeopathisch middel gevonden voor Buster. Het eerste middel wat ik Buster voorschreef zat er net naast. Buster kreeg een beginverergering. Een week na inname kreeg hij last van oorpijn, diarree, ging moeilijk eten, en de nekpijn werd erger. Er werd gestopt met de inname van het middel en we wachtten de reactie van het middel verder af. Buster knapte weer op. De diarree en oorpijn verdwenen, en zelfs de nekpijn werd stukken minder. Echter na enkele weken kwam de nekpijn weer opzetten en had Buster er een nieuwe klacht bijgekregen: hij ging meer plassen. Dit gaf voor mij de doorslag om een ander middel voor te schrijven, wat in de buurt lag van het eerste homeopathische middel. Ik gaf Calcium Carbonicum mee, op geleide van de reactie. En wat we gehoopt hadden gebeurde. Busters nekpijn verbeterde zienderogen!!

Buster kreeg af en toe nog een dosis Calcium Carbonicum. In principe probeer ik altijd met een homeopathisch middel af te bouwen, het kan immers bij langdurig gebruik schade toebrengen wanneer het onnodig herhaald wordt. Buster heeft zelfs na de inname van de Calcium Carbonicum leuke dingen laten zien (die me de zekerheid gaven, dat we goed zaten). Buster pakte nl. weer een speeltje uit de kast, en zat weer te “grinniken” net zoals vroeger in de auto. Kortom de oude Buster kwam weer naar boven!!! Zelfs het bedplassen was verleden tijd. Buster is nog een hele tijd zonder pijnstillers door het leven gegaan en is in november 2000 uit zichzelf overleden zonder pijn.